[فعل]

طَافَ

فعل گذرا و ناگذر

1 طواف کردن

1.فَطَافَ مُحَمَّد وَ لَمَّا وَصَلَ إِلَى الحَجَرِ لَمْ يَقْدِرْ أَنْ يَسْتَلِمَهُ لِكَثْرَةِ الإِزْدِحَامِ.

پس محمد طواف کرد و وقتی به سنگ رسید، به‌خاطر زیادی و ازدحام جمعیت نتوانست آن را مسح کند.