[صفت]

bleich

/ˈblaɪ̯ç/

قابل مقایسه

[حالت تفضیلی: bleicher] [حالت عالی: bleichsten]

1 رنگ‌پریده

1.Der Junge wurde bleich, als er die Spinne sah.

1. رنگ پسربچه پرید وقتی‌که عنکبوت را دید.
2.ein bleiches Gesicht

2. چهره‌ای رنگ‌پریده