[فعل]

schweigen

/ˈʃvaɪ̯ɡən/

فعل بی قاعده فعل ناگذر

[گذشته: schwieg] [گذشته: schwieg] [گذشته کامل: geschwiegen] [فعل کمکی: haben ]

1 ساکت بودن بی‌صدا بودن

1.Die Angeklagte schwieg, als der Richter ihn fragte.

1. متهم ساکت بود، وقتی قاضی از او سوال کرد.
2.Sie sprach viel, aber ihr Mann schwieg den ganzen Abend lang.

2. او خیلی صحبت می‌کرد، اما شوهرش همه شب را ساکت بود.