[فعل]

streiken

/ˈʃtʀaɪ̯kən/
فعل ناگذر
[گذشته: streikte] [گذشته: streikte] [گذشته کامل: gestreikt] [فعل کمکی: haben ]
صرف فعل

1 اعتصاب کردن کار را متوقف کردن

  • 1.Die Arbeiter streiken für höhere Löhne.
    1. کارگران برای حقوق بیشتر اعتصاب کرده اند.
  • 2.In manchen Ländern dürfen Beamte nicht streiken.
    2. در برخی کشورها کارمندان دولت اجازه اعتصاب ندارند.
تصاویر
کلمات نزدیک
دانلود اپلیکیشن آموزشی + دیکشنری رایگان