[فعل]

clamer

/klɑme/

فعل گذرا

[گذشته کامل: clamé] [حالت وصفی: clamant] [فعل کمکی: avoir ]

1 فریاد زدن با داد و فریاد ابراز کردن

1.Il ne peut clamer sa victoire.

1. او نمی‌تواند پیروزی‌اش را فریاد بزند.
2.L'homme accusé clamait son innocence.

2. مرد متهم بی‌گناهی‌اش را با داد و فریاد ابراز کرد.