[فعل]

déboîter

/debwate/
فعل گذرا و ناگذر
صرف فعل

1 از خط خود خارج شدن (در رانندگی)

2 از هم باز کردن از جا درآوردن

3 از جا دررفتن

4 دررفتن (عضوی از بدن خود) (se déboîter)

  • 1.Elle s'est déboîté l'épaule.
    1. شانه‌اش دررفته‌است.
  • 2.Je me suis déboîté l'épaule en essayant de monter une étagère.
    2. وقتی داشتم تلاش می‌کردم که از یک طبقه بالا بروم، شانه‌ام دررفت.
تصاویر
کلمات نزدیک
دانلود اپلیکیشن آموزشی + دیکشنری رایگان