[فعل]

décevoir

/des(ə)vwaʀ/

فعل بی قاعده فعل گذرا

[گذشته کامل: déçu] [حالت وصفی: décevant] [فعل کمکی: avoir ]

1 ناامید کردن مایوس کردن، دلسرد کردن

1.J'ai promis à mon patron que je ne le décevrais pas.

1. من به رئیسم قول دادم که او را ناامید نخواهم کرد.
2.Son attitude déçoit ses amis.

2. رفتارش دوستانش را مایوس می‌کند.