[فعل]

s'enfuir

/ɑ̃fɥiʀ/
فعل بی قاعده فعل بازتابی
[گذشته کامل: enfui] [حالت وصفی: enfuyant] [فعل کمکی: être ]
صرف فعل

1 فرار کردن گریختن

  • 1.Il s'enfuit devant l'incendie.
    1. او قبل از آتش‌سوزی فرار کرده است.
  • 2.Le feu a poussé tous les animaux à s'enfuir.
    2. آتش تمام حیوانات را به فرار کردن واداشت.

2 ناپدید شدن

  • 1.Le mal dont j'ai souffert s'est enfui comme un rêve.
    1. دردی که من تحمل کردم مثل یک رویا ناپدید شد.
تصاویر
کلمات نزدیک
دانلود اپلیکیشن آموزشی + دیکشنری رایگان