[فعل]

frémir

/fʀemiʀ/

فعل ناگذر

[گذشته کامل: frémi] [حالت وصفی: frémissant] [فعل کمکی: avoir ]

1 لرزیدن (از احساسات)

1.J'ai frémi de joie en entendant cette bonne nouvelle.

1. به هنگام شنیدن این خبر خوب از شادی لرزیدم.
2.Ma petite sœur frémit au son de la voix de papa.

2. خواهر کوچکم از صوت صدای بابا می‌لرزید.