[فعل]

frustrer

/fʀystʀe/

فعل گذرا

[گذشته کامل: frustré] [حالت وصفی: frustrant] [فعل کمکی: avoir ]

1 دلسرد کردن مایوس کردن، سرخورده کردن

1.Ça me frustre de ne pas pouvoir l'aider.

1. ناتوانی در کمک به او، مرا دلسرد می‌کند.
2.Cet échec l'a frustré.

2. این شکست او را مایوس کرد.