[فعل]

prouver

/pʀuve/

فعل گذرا

[گذشته کامل: prouvé] [حالت وصفی: prouvant] [فعل کمکی: avoir ]

1 اثبات کردن ثابت کردن

1.A son procès, il a prouvé son innocence.

1. در محاکمه‌اش، او بی‌گناهی‌اش را ثابت کرد.
2.Le scientifique a prouvé sa théorie.

2. علم تئوری او را اثبات کرد.