1 . تعجب کردن
[فعل]

تَعَجَّبَ

فعل ناگذر

1 تعجب کردن

  • 1.عِنْدَمَا رَجَعَ مُحَمَّد إِلَى بَيْتِهِ، تَعَجَّبَ كَثِيراً!
    هنگامی‌که محمد به خانه‌اش بازگشت، بسیار تعجب کرد!
  • 2.هَلْ تَعَجَّبْتَ مِنْ قِصَّة حَيَاتِهَا؟
    آیا از داستان زندگی او تعجب کردید؟
کلمات نزدیک
دانلود اپلیکیشن آموزشی + دیکشنری رایگان