[اسم]

شَيْخ

قابل شمارش مذکر

[جمع: شُيُوخ]

1 پیرمرد پیشوا، امام، شیخ

1.أُلْقَى الشَّيْخُ خُطْبَةَ الجُمْعَة.

امام خطبه جمعه را ایراد کرد.
2.إِجْتَمَعَ الرِّجَالُ عِنْدَ شَيْخِ القَبِيلَة.

مردان نزد شیخ قبیله جمع شدند.
3.فَقَالَ أَنُوشِرْوَانُ: "أَحْسَنْتَ يَا شَيْخُ!"

انوشیروان گفت: "آفرین بر تو ای پیرمرد!"