[فعل]

beanstanden

/bəˈʔanʃtandən/

فعل گذرا

[گذشته: beanstande] [گذشته: beanstande] [گذشته کامل: beanstandet] [فعل کمکی: haben ]

1 ایراد گرفتن

1.Der Kultusminister beanstandet, dass an den Schulen zu wenig gelernt wird.

1. وزیر فرهنگ ایراد گرفت که چرا در مدرسه‌ها بسیار کم آموزش داده می‌شود.
2.Ich habe an ihrer Arbeit nichts zu beanstanden.

2. من از کار تو چیزی برای ایراد گرفتن ندارم.