[فعل]

streiken

/ˈʃtʀaɪ̯kən/

فعل ناگذر

[گذشته: streikte] [گذشته: streikte] [گذشته کامل: gestreikt] [فعل کمکی: haben ]

1 اعتصاب کردن کار را متوقف کردن

1.Die Arbeiter streiken für höhere Löhne.

1. کارگران برای حقوق بیشتر اعتصاب کرده اند.
2.In manchen Ländern dürfen Beamte nicht streiken.

2. در برخی کشورها کارمندان دولت اجازه اعتصاب ندارند.