[فعل]

zerplatzen

/t͡sɛɐ̯ˈplat͡sən/

فعل بی قاعده فعل ناگذر

[گذشته: zerplatzte] [گذشته: zerplatzte] [گذشته کامل: zerplatzt] [فعل کمکی: sein ]

1 ترکیدن خرد شدن

مترادف و متضاد auseinanderplatzen explodieren

1.Der Ballon zerplatzte mit einem lauten Knall.

1. بادکنک با صدایی بلند ترکید.
2.Die Glasscheibe hat den Druck nicht ausgehalten und ist zerplatzt.

2. ورق شیشه فشار را تحمل نکرد و خرد شد.