[فعل]

klingeln

/ˈklɪŋəln/

فعل ناگذر

[گذشته: klingelte] [گذشته: klingelte] [گذشته کامل: geklingelt] [فعل کمکی: haben ]

1 زنگ زدن زنگ در را زدن

das Telefon/der Wecker/... klingeln

تلفن/ساعت زنگ‌دار/... زنگ خوردن

kurz/laut/... an der Tür klingeln

کوتاه/بلند/... زنگ در را زدن

(nach) dem Zimmerkellner/der Sekretärin/... klingeln

به خدمتکار اتاق/منشی/... زنگ زدن

Es klingelt.

در میزنند.

1. Es klingelt an der Tür.

1. زنگ در را زدند.
2. Hast du nicht gehört? Es hat geklingelt.

2. آیا نشنیدی؟ زنگ در به صدا در آمد.