[اسم]

fang

/fæŋ/

قابل شمارش

1 دندان (حیوان) نیش

1.The snake sank its fangs into its victim.

1. مار دندان نیش اش را در (بدن) قربانی اش فرو برد.
2.The wolf growled and showedits sharp fangs.

2. گرگ غرید و دندان های تیزش را نشان داد.