[فعل]

bercer

/bɛʀse/

فعل بی قاعده فعل گذرا

[گذشته کامل: bercé] [حالت وصفی: berçant] [فعل کمکی: avoir ]

1 به آرامی تکان دادن

1.Elle a bercé le bébé dans ses bras.

1. او بچه را در آغوشش به آرامی تکان داد.
2.La maman prit le bébé dans ses bras pour le bercer.

2. مامان برای به آرامی تکان دادن بچه، او را در آغوشش گرفت.

1.La mère a bercé le bébé pour le calmer.

1. مادر برای آرام کردن بچه او را تسلی داد.
2.Le bruit de la mer les berçait.

2. صدای دریا آنها را آرام میکرد.