[فعل]

effrayer

/efʀeje/

فعل بی قاعده فعل گذرا

[گذشته کامل: effrayé] [حالت وصفی: effrayant] [فعل کمکی: avoir ]

1 به وحشت انداختن ترساندن، هراساندن

1.Le bruit du tonnerre a effrayé l'enfant.

1. صدای رعد بچه را ترساند.
2.Le cri de la chouette l'a toujours effrayée.

2. صدای جغد همیشه او را به وحشت می‌انداخت.