[اسم]

l'emprisonnement

/ɑ̃pʀizɔnmɑ̃/

قابل شمارش مذکر

1 حبس (عمل) زندانی کردن

1.En avouant sa culpabilité, il a évité l'emprisonnement.

1. با اعتراف کردن به گناهش [تقصیرش] او از حبس (شدنش) جلوگیری کرد.
2.Il est condamné à huit ans d'emprisonnement.

2. او به 8 سال حبس محکوم شد.