[فعل]

incarcérer

/ɛ̃kaʀseʀe/

فعل بی قاعده فعل گذرا

[گذشته کامل: incarcéré] [حالت وصفی: incarcérant] [فعل کمکی: avoir ]

1 زندانی کردن به زندان انداختن

مترادف و متضاد emprisonner

1.Le juge a décidé d'incarcérer le suspect.

1. قاضی تصمیم به زندانی کردن مظنون گرفت.
2.On l'a incarcéré.

2. او را به زندان انداخته‌اند.