[فعل]

اِسْتَقَامَ

فعل ناگذر

1 استقامت کردن استوار شدن

  • 1.مَنِ اسْتَقَامَ فَإِلَي الْجَنَّةِ، وَمَنْ زَلَّ فَإِلَي النَّارِ!
    آن کس که استقامت کرد، به‌سوی بهشت شتافت و آن کس که لغزید، در آتش سرنگون شد!
کلمات نزدیک
دانلود اپلیکیشن آموزشی + دیکشنری رایگان