[فعل]

dulden

/ˈdʊldən/
فعل گذرا
[گذشته: duldete] [گذشته: duldete] [گذشته کامل: geduldet] [فعل کمکی: haben ]
صرف فعل

1 تحمل کردن

  • 1.Er duldet es nicht, dass jemand seinen Schreibtisch aufräumt.
    1. او اینکه کسی میزش را تمیز کند را تحمل نمی کند.
تصاویر
کلمات نزدیک
دانلود اپلیکیشن آموزشی + دیکشنری رایگان