[فعل]

weglaufen

/ˈvɛkˌlaʊ̯fn̩/

فعل بی قاعده فعل ناگذر

[گذشته: lief weg] [گذشته: lief weg] [گذشته کامل: weggelaufen] [فعل کمکی: sein ]

1 گریختن فرار کردن

1.Die Kinder liefen vor dem Hund weg.

1. کودکان از سگ فرار کردند.
2.Nachdem ich ihm diese Frage gestellt hatte, lief er sofort weg.

2. بعد از اینکه من برایش این سوال را مطرح کردم، بلافاصله گریخت.