[فعل]

consentir

/kɔ̃sɑ̃tˈiʁ/
فعل گذرا
[فعل کمکی: avoir ]
صرف فعل

1 رضایت دادن موافقت کردن

  • 1.Les parents ont consenti au mariage de leurs enfants.
    1. والدین به ازدواج فرزندانشان رضایت می‌دهند.
تصاویر
کلمات نزدیک
دانلود اپلیکیشن آموزشی + دیکشنری رایگان