[فعل]

convoquer

/kɔ̃vɔke/

فعل گذرا

[گذشته کامل: convoqué] [حالت وصفی: convoquant] [فعل کمکی: avoir ]

1 احضار کردن فراخواندن

1.Elle peut convoquer n'importe quel témoin.

1. او می‌تواند هر شاهدی را فراخواند.
2.J'ai été convoqué comme témoin.

2. من به عنوان شاهد (به دادگاه) احضار شده‌ام.