[فعل]

mentir

/mɑ̃tiʀ/

فعل ناگذر

[گذشته کامل: menti] [حالت وصفی: mentant] [فعل کمکی: avoir ]

1 دروغ گفتن

1.Désolé, mais nous devons mentir.

1. متاسفم، اما ما باید دروغ بگوییم.
2.J'ai promis à mes amis que je ne leur mentirais jamais.

2. به دوستانم قول داده‌ام که هیچگاه به آنها دروغ نگویم.