[فعل]

réfléchir

/ʀefleʃiʀ/

فعل ناگذر

[گذشته کامل: réfléchi] [حالت وصفی: réfléchissant] [فعل کمکی: avoir ]

1 فکر کردن اندیشیدن

1.Elle réfléchit toujours avant de parler.

1. او همیشه قبل از حرف زدن فکر می‌کند.
2.Réfléchis à ce que je t'ai dit.

2. به آنچه که به تو گفتم فکر کن.