[فعل]

اِسْتَيْقَظَ

فعل ناگذر

1 بیدار شدن

1.اِسْتَيْقَظَ اِبْنِي لِأَنَّكَ كُنْتَ تَتَحَدَّث بِصُوتٍ عَالٍ.

پسرم از خواب بیدار شد، زیرا شما با صدای بلند صحبت می‌کردید.
2.اِسْتَيْقَظْتُ فِي السَّاعَة الثَّانِيَة.

ساعت دو بیدار شدم.