[فعل]

اِنْكَسَرَ

فعل ناگذر

1 شکستن

1.إِنْكَسَرَ زُجَاجُ المِصْبَاحِ عِنْدَ الإِصْطِدَام.

شیشه لامپ در اثر ضربه شکست.
2.السَّفِينَةُ اِنْكَسَرَتْ قَلِيلاً وَلَكِنَّهَا مَا غَرِقَتْ.

کشتی کمی شکست، اما غرق نشد.
3.لَقَدْ اِنْكَسَرَ زُجَاجُ الطَّاوِلَة.

شیشه میز شکسته است.