[فعل]

تَدَخَّلَ

فعل ناگذر

1 دخالت کردن

1.تَدَخَّلْتُ لِلْفَصْلِ بَيْنَ المُتَشَاجِرِين.

من به‌منظور جداکردن اشخاص درگیر، دخالت کردم.
2.عَلَيْهِ أَنْ لَا يَتَدَخَّلَ فِي مَوضُوعٍ يُعَرِّضُ نَفْسَهُ لِلتُّهَمِ.

او نباید در موضوعی که خویشتن را در معرض تهمت قرار دهد، دخالت کند.