[فعل]

dulden

/ˈdʊldən/

فعل گذرا

[گذشته: duldete] [گذشته: duldete] [گذشته کامل: geduldet] [فعل کمکی: haben ]

1 تحمل کردن

1.Er duldet es nicht, dass jemand seinen Schreibtisch aufräumt.

1. او اینکه کسی میزش را تمیز کند را تحمل نمی کند.