[فعل]

genehmigen

/ɡəˈneːmiɡən/

فعل گذرا

[گذشته: genehmigte] [گذشته: genehmigte] [گذشته کامل: genehmigt] [فعل کمکی: haben ]

1 اجازه دادن تائید کردن

1.Das Komitee genehmigte das Budget.

1. کمیته، بودجه را تائید کرد.
2.Mein Chef hat mir sechs Wochen Urlaub genehmigt.

2. رئیسم به من اجازه 6 هفته مرخصی داده‌است.