[فعل]

zusammenstoßen

/ʦuˈzamənˌʃtoːsn̩/

فعل بی قاعده فعل ناگذر

[گذشته: stieß zusammen] [گذشته: stieß zusammen] [گذشته کامل: zusammengestoßen] [فعل کمکی: sein ]

1 برخورد کردن تصادف داشتن

1.Mehrere Autos stießen wegen einer kaputten Ampel zusammen.

1. خودروهای زیادی به علت چراغ راهنمایی خراب به هم برخورد کردند.
2.Zum Glück stießen die Demonstranten nicht mit der Polizei zusammen.

2. تظاهرات خوشبختانه با پلیس برخورد نکردند.