1 . حکم دادن 2 . حکم
[فعل]

to mandate

/ˈmænˌdeɪt/
فعل گذرا
[گذشته: mandated] [گذشته: mandated] [گذشته کامل: mandated]
مشاهده در دیکشنری تصویری
صرف فعل

1 حکم دادن اجازه صادر کردن

  • 1.The UN rush to mandate war totally ruled out any alternatives.
    1. عجله سازمان ملل متحد برای صدور اجازه جنگ، هر گونه راهکار جایگزین را رد کرد.
[اسم]

mandate

/ˈmænˌdeɪt/
قابل شمارش

2 حکم دستور، امر

مترادف و متضاد command order
  • 1.a mandate for an end to the civil war
    1. حکمی برای پایان جنگ داخلی
تصاویر
کلمات نزدیک
دانلود اپلیکیشن آموزشی + دیکشنری رایگان