[اسم]

la desesperación

/dˌesespˌɛɾaθjˈɔn/

غیرقابل شمارش مونث

1 استیصال ناامیدی، ناچاری

1.El robo fue un acto de pura desesperación. No tenía con qué alimentar a su familia.

1. دزدی از روی ناامیدی محض بود. او هیچ‌چیز نداشت که با آن خانواده‌اش را سیر کند.