[فعل]

consentir

/kɔ̃sɑ̃tˈiʁ/

فعل گذرا

[فعل کمکی: avoir ]

1 رضایت دادن موافقت کردن

1.Les parents ont consenti au mariage de leurs enfants.

1. والدین به ازدواج فرزندانشان رضایت می‌دهند.