[فعل]

expulser

/ɛkspylse/

فعل گذرا

[گذشته کامل: expulsé] [حالت وصفی: expulsant] [فعل کمکی: avoir ]

1 بیرون کردن بیرون انداختن

1.Il est venu expulser le locataire qui n'avait pas payé.

1. او آمده است مستاجری که (اجاره را) نپرداخته است بیرون کند.
2.Le gouvernement a expulsé le criminel du pays.

2. دولت مجرم را از کشور بیرون انداخته است.