[صفت]

indigné

/ɛ̃diɲe/

قابل مقایسه

1 خشمگین عصبانی، آزرده

1.Elle était indignée de l'absence de Pierre.

1. او از نبود "پییر" آزرده بود.
2.Je suis indigné par tant d'injustice.

2. من از این همه بی‌عدالتی خشمگین هستم.