[فعل]

sich ereignen

/ɛɐ̯ˈʔaɪ̯ɡnən/
فعل بازتابی
[گذشته: ereignete] [گذشته: ereignete] [گذشته کامل: ereignet] [فعل کمکی: haben ]
صرف فعل

1 اتفاق افتادن رخ دادن

  • 1.Der Unfall ereignete sich am frühen Morgen.
    1. حادثه اول صبح اتفاق افتاده‌است.
تصاویر
کلمات نزدیک
دانلود اپلیکیشن آموزشی + دیکشنری رایگان