[فعل]

reprocher

/ʀ(ə)pʀɔʃe/

فعل گذرا

[گذشته کامل: reproché] [حالت وصفی: reprochant] [فعل کمکی: avoir ]

1 سرزنش کردن ملامت کردن

1.Mon frère m'a reproché de ne pas l'avoir assez aidé.

1. برادرم من را ملامت کرد که به اندازه‌ی کافی کمکش نکردم.
2.Sa fille lui reproche souvent son absence.

2. دخترش اغلب او را (به دلیل) غیبتش سرزنش می‌کند.