[فعل]

أَخْلَصَ

فعل ناگذر

1 مخلص شدن اخلاص ورزیدن

1.مَنْ أَخْلَصَ لِله أَرْبَعِينَ صَبَاحاً، ظَهَرَتْ يَنَابِيعُ الحِكْمَةِ مِنْ قَلْبِهِ عَلَى لِسَانِهِ.

هر کس چهل صبح برای خدا مخلص شود، چشمه‌های حکمت از قلبش بر زبانش آشکار می‌شود.
2.هُوَ أَخْلَصَ فِي عَمَلِهِ.

او در کارش اخلاص ورزید.