1 . صحبت کردن
[فعل]

تَحَدَّثَ

فعل ناگذر

1 صحبت کردن حرف زدن

  • 1.تَحَدَّثَ الأُسْتَاذُ عَنِ المُجْتَمَع.
    استاد درمورد جامعه صحبت کرد.
  • 2.لِمَاذَا لَا تَتَحَدَّث مَعِي؟
    چرا با من حرف نمی‌زنی؟
  • 3.هُوَ كَانَ يَتَحَدَّثُ مَعِي عَنِ الظُّرُوفِ العَمَلِ.
    او درمورد شرایط کار با من صحبت می‌کرد.
کلمات نزدیک
دانلود اپلیکیشن آموزشی + دیکشنری رایگان