[فعل]

سَارَ

فعل ناگذر

1 رفتن حرکت کردن، به راه افتادن

1.أَنَا أَتَكَلَّمُ مَعَكْ! مَاذَا تَفْعَل؟ سِرْ إِلَى الأَمَام.

من با شما صحبت می‌کنم! چی‌کار می‌کنی؟ به سمت جلو حرکت کن.
2.إِلَى أَيْنَ تَسِير؟

کجا می‌روی؟
3.سَارَ الوَلَدُ إِلَى أُمِّهِ بِالْفَرَح.

پسر با خوش‌حالی به سمت مادرش رفت.