[فعل]

sich ereignen

/ɛɐ̯ˈʔaɪ̯ɡnən/

فعل بازتابی

[گذشته: ereignete] [گذشته: ereignete] [گذشته کامل: ereignet] [فعل کمکی: haben ]

1 اتفاق افتادن رخ دادن

1.Der Unfall ereignete sich am frühen Morgen.

1. حادثه اول صبح اتفاق افتاده‌است.