[فعل]

to interject

/ˌɪntərˈdʒekt/

فعل گذرا و ناگذر

[گذشته: interjected] [گذشته: interjected] [گذشته کامل: interjected]

مشاهده در دیکشنری تصویری

1 حرف کسی را قطع کردن بین چیزی آمدن

مترادف و متضاد insert interrupt

1.You're wrong,’ interjected Susan.

1. سوزان بین صحبت ها گفت: "تو اشتباه می کنی".