[فعل]

oír

/oˈiɾ/

فعل بی قاعده فعل گذرا

[گذشته: oí] [حال: oigo] [گذشته: oí] [گذشته کامل: oído]

1 شنیدن

1.Las paredes son tan finas que oigo a los vecinos hablar.

1. دیوارها آن‌قدر باریک هستند که صدای حرف‌زدن همسایه‌ها را می‌شنوم.