[فعل]

ressortir

/ʀ(ə)sɔʀtiʀ/

فعل ناگذر

[گذشته کامل: ressorti] [حالت وصفی: ressortant] [فعل کمکی: avoir ]

1 به خوبی پیدا بودن به چشم آمدن

1.C'est sa méchanceté qui ressort.

1. این بدجنسی‌اش است که به چشم می‌آید.
2.Les lettres blanches ressortent bien sur un fond noir.

2. حروف سفید در زمینه‌ای سیاه به خوبی پیدا هستند.