[اسم]

بَطْحَاء

قابل شمارش مونث

[جمع: بِطَاح]

1 دشت سرزمین

1.هَذَا الَّذِي تَعْرِفُ البَطْحَاءُ وَطْأَتَهُ، وَ البَيْتُ يَعْرِفُهُ وَ الحِلُّ وَ الحَرَمُ.

این کسی‌است که سرزمین مکه قدمگاه او را می‌شناسد، و خانه خدا و بیرون احرام، او را می‌شناسند.
2.هُوَ نَصَبَ خِيَامَهُم فِي بَطْحَاء لَيِّنَة.

او چادرشان را در دشت نرم بر پا کرد.